Wszystkich chętnych do pomocy w naszej Misji zapraszamy do zapoznania się z naszym niezbędnikiem:
- Vademecum Wolontariusza w wersji PDF
- Vademecum Wolontariusza w wersji DOCX
Sopo
Sopo ma 25 lata, cierpi na dziecięce porażenie mózgowe i epilepsję. Mieszka w dwupokojowym mieszkaniu z mamą, babcią, bratem, jego żoną i trojgiem ich dzieci. Warunki życiowe rodziny są bardzo trudne. Nikt z rodziny nie pracuje, utrzymują się z pomocy socjalnej i renty, która przysługuje Sopiko.
Karen
Karen jest wesołym 8 letnim chłopcem. Urodził się zdrowy jednak w wieku dwóch lat bardzo poważnie zachorował. Zaczęło się od zapalenia płuc, w wyniku powikłań chłopiec przez kilka miesięcy walczył o życie. Mama wspomina, że nie było z nim wtedy żadnego kontaktu i rodzina z przerażeniem patrzyła, jak jeszcze niedawno zdrowe dziecko niknie w oczach. Po przebytej chorobie rozwój Karena stanął w miejscu. Chłopiec bardzo późno zaczął mówić i bardzo długo właściwie nie był w stanie samodzielnie chodzić.
Nikholosi Kharashvili
Nikolosi ma 12 lat i cierpi na dziecięce porażenie mózgowe. Mieszka z mamą, która samotnie się nim zajmuje. Niko porusza się na wózku inwalidzkim, a jego stopień niepełnosprawności intelektualnej jest wysoki. Ojciec porzucił rodzinę dawno temu i bardzo rzadko kontaktuje się z synem. Mimo, że w ogóle nie bierze udziału w wychowaniu chłopca i jak mówi mama, nigdy nie przyniósł mu nawet kilku cukierków, Nikolosi bardzo kocha ojca i jest spragniony kontaktu z nim. Zawsze z radością reaguje na każdy jego telefon, czy wizytę.
Koba Smanidze
Koba ma już 18 lat, bierze udział w projekcie rehabilitacji od początku jego istnienia czyli od przeszło dwóch lat. Koba cierpi na czterokończynne porażenie mózgowe i epilepsję. Mieszka z mamą, która samotnie go wychowuje i sprawuje nad nim niemal całodobową opiekę. Mamę chłopca stać tylko na wynajęcie pokoju w mieszkaniu u obcej kobiety. Łazienka i kuchnia pozostają do wspólnego użytku. Koba otrzymuje 180 lari renty (ok.250,00 zł), mama pracuje, jako sprzątaczka jeden lub dwa razy w tygodniu (jeśli uda jej się znaleźć kogoś kto w tym czasie zajmie się Kobą). Rodzina żyje na skraju ubóstwa, stać ich właściwie tylko na jedzenie.
Projekt rehabilitacji
Kochani!
Będąc ponad dwa lata w Gruzji wśród ludzi chorych, niepełnosprawnych i ubogich, niemal codziennie obserwowałam ich trudne życie. Chore i niepełnosprawne dzieci są najbardziej bezbronne, a ich życie i przyszłość w zupełności zależne od innych ludzi. Rodzice dotknięci niejednokrotnie wielka biedą nie są w stanie zapewnić im odpowiednich warunków rozwoju, czy potrzebnego leczenia i opieki. Misja Kamiliańska dociera do osób potrzebujących i chorych, niosąc im pomoc i jeśli tylko to możliwe ulgę w cierpieniu. Dzięki życzliwości i wsparciu ludzi, którzy chcą pomagać najuboższym, w 2015 r. udało nam się rozpocząć projekt rehabilitacji niepełnosprawnych dzieci.
„Projekt Karoliny”
„Projekt Karoliny” rozpoczęty w 2015 r jest odpowiedzią na cierpienia osób niepełnosprawnych, które ze względu na ekstremalne ubóstwo nie mogą dotrzeć na rehabilitację do prowadzonego przez nas Ośrodka. Nazwa projektu pochodzi od imienia wolontariuszki Karoliny, która przez dwa lata służyła potrzebującym w Gruzji i przyczyniała się do powstania tej inicjatywy.
