Kamilianie są zakonem powołanym do niesienia pomocy duchowej i cielesnej chorym i ubogim. Składają dodatkowy czwarty ślub służenia chorym nawet z narażeniem życia. Mają szczególne zasługi w ratowaniu osób dotkniętych zarazą – kroniki zakonne wspominają przeszło 200 zakonników „męczenników miłości”, którzy oddali życie opiekując się zarażonymi. Charyzmatem zakonu jest służba chorym i ubogim. Posługa na ich rzecz ma przypominać opiekę troskliwej matki pielęgnującej jedyne dziecko.
Szczególnym rysem ich opieki nad chorymi jest posługa duchowa. Kamilianie starają się, aby chorzy wierzący trwali w Jezusie Chrystusie i osiągnęli świętość, do której są wezwani. Pomagają również chorym odnaleźć odpowiedź na odwieczne pytania o sens życia przyszłego i obecnego, a także na pytanie o znaczenie cierpienia, zła i śmierci. Ma to szczególny wymiar przy opiece nad chorymi w fazie terminalnej i umierającymi, którym starają się uświadamiać ich uczestnictwo w Tajemnicy paschalnej Chrystusa i uczyć, aby oddali się z ufnością w ręce Ojca Niebieskiego. Stąd często spotykana nazwa zakonu – ojcowie od dobrej śmierci.
Więcej o naszym Patronie – św. Kamilu de Lellis znajdziesz na stronie kuria.kamilianie.eu.
