Homilia wygłoszona w czasie uroczystości święceń diakonatu Akaki Chelidze przez ks. bp. Józefa Pasotto, Adminitratora Apostolskiego Gruzji i Armenii dla Katolików Obrządku Łacińskiego dnia 7 grudnia 2005 roku w Kościele Katedralnym pod wezwaniem WNMP w Tbilisi.
Ekscelencjo Najczcigodniejszy Mons. Klaudio Gudzierotti, Drogie Duchowieństwo, Osoby Konsekrowane, Bracia i Siostry, Drogi Akaki!
Spotykamy się tego wieczoru w „Święto Piękności Maryi”. Dzisiaj oddajemy cześć Matce Boga, w liturgiczne święto jej Niepokalanego Poczęcia. Ona jest Przeczysta, bez grzechu, pełna łaski i dlatego jest piękna. Piękność, którą można było zauważyć na Jej twarzy, była tylko małym przejawem piękności Jej duszy, pełnej i olśniewającej. To „Święto Piękności Maryi” jest też uroczystością Kościoła i wszystkich wierzących, gdyż tutaj znajdujemy swoje powołanie.
Św. Paweł powiedział, że w Chrystusie „zostaliśmy wybrani przed założeniem świata, być świętymi i niepokalanymi przed Jego obliczem w miłości.”(Ef. 1,3-6)… To znaczy mamy być piękni! Zostaliśmy wybrani, by być duchowo piękni jak Maryja! W tym wyborze, podjętym przed założeniem świata dla każdego z nas, zawarte są wszystkie inne powołania, które Bóg daje nam w ciągu życia. Otrzymujemy je, aby nas prowadziły do wypełnienia Bożego planu miłości i zbawienia. „Adamie gdzie jesteś?”(Dz.3,9-15) – pyta Bóg. Nawet, jeśli jesteśmy biednymi grzesznikami, pełni strachu i nadzy jak Adam, On szuka nas i tworzy zawsze historię miłości, tę samą, którą zapoczątkował z Maryją pełną łaski.
Drogi Akaki!
Tę samą historię miłości rozpoczął On także z Tobą. „Akaki, gdzie jesteś? Akaki – Pan Bóg jest z Tobą” i jeli Ty, popatrzysz wstecz, analizując Twoją historię, wspomnisz chwile, gdy z obawą i bojaźnią mówiłeś jak Maryja: „Jak mogło się to stać?” i natychmiast usłyszysz w swym sercu inne słowa: „Nie lękaj się Akaki, znalazłeś łaskę u Boga…”
Dziś jesteśmy z Tobą, gdy ponownie powiesz: „Oto ja, sługa Boży, niech mi się stanie, według słowa Twego”
Drogi Akaki!
Sługa Boży to ten, który uczynił się diakonem, kto całkowicie oddał się służbie Bogu i bliźniemu. Zakończyłeś dopiero co czas rekolekcji, pod kierownictwem o. Piera, by zrozumieć najbardziej ukrytą głębię myśli biblijnej i kościelnej związanej z tym sakramentem i zakosztowałeś jego piękno.
Myślę o Tobie teraz jako o słudze Chleba Eucharystycznego. Często diakon nazywany jest sługą ołtarza. Określenie to nie wyraża tylko czynności przygotowania pateny na ołtarzu czy też puryfikacji…, byłoby to zbyt proste. Diakon zobowiązany jest podtrzymywać sens misterium kultu Bożego: diakon, jak Jan Ewangelista, który położył głowę na piersi Jezusa, jest tak blisko Eucharystii, aby strzec Jej tajemnicę i tylko wówczas będzie tym, który rozdaje Chleb – Ciało Chrystusa, by nasycić głód braci, by zjednoczyć zagubionych i przybliżyć tych, którzy są daleko, by przywrócić życie i nadzieję na przebaczenie zagubionym.
Myślę o Tobie, jako o słudze Słowa, gdyż diakon jest sługą Słowa Bożego, głosząc Go braciom, aby stało się siłą i towarzyszem w życiowej wędrówce. Jesteś sługą Słowa, gdy pozwalasz, aby to Słowo Cię przemieniało, według nauki Ewangelii. Jesteś sługą Słowa, gdy przemieniasz go w katechezę, słowo mądrości i chleb w chrzecijańskim dojrzewaniu…
Chciałbym prosić Cię z całego serca, byś nie zaniedbywał osobistego spotkania z Panem, by nie rozluźniał węzła przyjaźni z Chrystusem. Pamiętaj, że osobista modlitwa, będzie ożywiała i oświecała całe Twe życie i Twoją służbę.
Myślę o Tobie, jako o słudze miłosierdzia. Ty jesteś „otwartą dłonią Boga”, dłonią wyciągniętą do każdej osoby cierpiącej i osamotnionej. Jesteś posłany, by spotykać, zapraszać, ofiarowywać samego siebie, gdyż miłosierdzie charakteryzuje się bezinteresownocią. Twym życiem wypełnionym ofiarą i służbą, masz dać świadectwo Kościołowi, iż nie istnieje chrześcijaństwo bez służby. Żyj życiem Kościoła, niosąc piękno i bogactwo duchowości św. Kamila i swym przykładem ucz Twych braci leczyć rany ludzkie, ponieważ właśnie te rany to otwarte drzwi serca Jezusowego.
Drogi Akaki!
Jesteśmy z Tobą. Wiemy, że ten sakrament to stopień na drodze do kapłaństwa, lecz także wprowadzenie w służbę, którą będziesz kontynuował jako sługa – diakon, przez całe życie. I tylko wówczas będziesz mógł się cieszyć pełnią życia kapłańskiego.
Niech Pan błogosławi Ciebie, Twoich Rodziców, Krewnych i Przyjaciół, a szczególnie Wspólnotę Kamiliańską, która dziś ma szczególny powód do radości. Niepokalanie Poczęta, cała piękna, niech zawsze uśmiecha się do Ciebie.
