Sopo ma 25 lata, cierpi na dziecięce porażenie mózgowe i epilepsję. Mieszka w dwupokojowym mieszkaniu z mamą, babcią, bratem, jego żoną i trojgiem ich dzieci. Warunki życiowe rodziny są bardzo trudne. Nikt z rodziny nie pracuje, utrzymują się z pomocy socjalnej i renty, która przysługuje Sopiko.
Karen
Karen jest wesołym 8 letnim chłopcem. Urodził się zdrowy jednak w wieku dwóch lat bardzo poważnie zachorował. Zaczęło się od zapalenia płuc, w wyniku powikłań chłopiec przez kilka miesięcy walczył o życie. Mama wspomina, że nie było z nim wtedy żadnego kontaktu i rodzina z przerażeniem patrzyła, jak jeszcze niedawno zdrowe dziecko niknie w oczach. Po przebytej chorobie rozwój Karena stanął w miejscu. Chłopiec bardzo późno zaczął mówić i bardzo długo właściwie nie był w stanie samodzielnie chodzić.
Koba Smanidze
Koba ma już 18 lat, bierze udział w projekcie rehabilitacji od początku jego istnienia czyli od przeszło dwóch lat. Koba cierpi na czterokończynne porażenie mózgowe i epilepsję. Mieszka z mamą, która samotnie go wychowuje i sprawuje nad nim niemal całodobową opiekę. Mamę chłopca stać tylko na wynajęcie pokoju w mieszkaniu u obcej kobiety. Łazienka i kuchnia pozostają do wspólnego użytku. Koba otrzymuje 180 lari renty (ok.250,00 zł), mama pracuje, jako sprzątaczka jeden lub dwa razy w tygodniu (jeśli uda jej się znaleźć kogoś kto w tym czasie zajmie się Kobą). Rodzina żyje na skraju ubóstwa, stać ich właściwie tylko na jedzenie.
„Projekt Karoliny”
„Projekt Karoliny” rozpoczęty w 2015 r jest odpowiedzią na cierpienia osób niepełnosprawnych, które ze względu na ekstremalne ubóstwo nie mogą dotrzeć na rehabilitację do prowadzonego przez nas Ośrodka. Nazwa projektu pochodzi od imienia wolontariuszki Karoliny, która przez dwa lata służyła potrzebującym w Gruzji i przyczyniała się do powstania tej inicjatywy.
