„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.”
J. 3.15
Chrystus Zmartwychwstał!
W czasie Wielkiego Postu wpatrywaliśmy się w Cierpiącego Syna Bożego. Uczyliśmy się od Niego pełnienia woli Ojca Niebieskiego. On wskazał nam drogę, tę jedyną, która prowadzi do pełni szczęścia i pokoju. On nas nauczył, jak mamy się modlić, pościć i pełnić uczynki miłosierdzia. Nauczył nas prawdziwej wiary i miłości.
W kazaniu św. Piotra Chryzologa, biskupa, czytamy: „Istnieją trzy rzeczy, bracia, na których stoi wiara, wspiera się pobożność i trwa cnota. Są to: modlitwa, post i uczynki miłosierdzia.
Jeśli ktoś ma tylko jedno z nich lub nie posiada wszystkich razem, ten nic nie ma. Kto się więc modli, niech pości, a kto pości, niech spełnia uczynki miłosierdzia, niech wysłucha proszącego, który chce być słyszany. W ten sposób otwiera dla siebie uszy Boga, który nigdy się nie zamyka na głos błagającego.
Niech dostrzega głodnego ten, kto pragnie, aby Bóg widział, że on też łaknie. Miłosierdzie okazuje ten, co sam spodziewa się miłosierdzia. Kto szuka życzliwości, niech ją sam praktykuje. Każdy, kto pragnie otrzymywać, niech sam daje. Bezwstydnym niegodziwcem jest ten, który innym odmawia tego, o co sam prosi dla siebie.
Człowieku, niechże miłosierdzie będzie twoją naturą! Wtedy i ty dostąpisz miłosierdzia tak, jak tego pragniesz, ile tylko pragniesz i tak szybko, jak tylko pragniesz. Bądźże w taki sam sposób miłosierny dla innych.
A więc modlitwa, uczynki miłosierdzia i post niech będą naszą jedyną obroną u Boga, jedynym wstawiennictwem, jedną trójpostaciową modlitwą.
Ty, który pościsz, pamiętaj, że gdy pości miłosierdzie, pości i twoja rola; jeżeli natomiast jesteś hojny w uczynkach miłosierdzia, twój spichlerz będzie obfitował. A zatem, człowieku, bacz, byś nie gubił oszczędzając, lecz zbieraj, rozdzielając. Dając ubogiemu, daj samemu sobie, ponieważ czego nie zostawisz drugiemu, tego i sam nie będziesz miał”.
Niech Bóg Ojciec, który dał nam swego Jedynego Syna, Syn Boży, który ofiarowuje nam samego siebie w Eucharystii i Duch Święty, który napełnia nasze serca swoimi darami, prowadzą nas drogami wiary do ciała zmartwychwstania i życia wiecznego w przyszłym świecie.
Dzieci i Osoby Niepełnosprawne Gruzji dziękują za modlitwę i „chleb z masłem” – dar będący wyrazem wiary w Chrystusa, który prawdziwie Zmartwychwstał.
Księża, Zakonnicy i Siostry Zakonne
pracujący w Gruzji
WIELKANOC, A.D.2006
