Zobacz moimi oczami to nazwa spektaklu, który został odegrany w dniu 29 czerwca br. na scenie teatralnej Państwowego Uniwersytetu w Tbilisi. Był on zwieńczeniem kilkumiesięcznej pracy osób zaangażowanych w projekt Fundacji Serce dla Gruzji: Rozkwitać w tańcu rozwój poczucia własnej wartości i integracja osób z niepełnosprawnościami. W projekcie uczestniczyli nauczyciele tańca i choreografii, wolontariusze a przede wszystkim podopieczni Centrum Rehabilitacyjnego prowadzonego przez Zakon Kamilianów w Tbilisi oraz dzieci i młodzież z rodzin dysfunkcyjnych, objęci opieką przez Caritas Gruzja. Ideą projektu była integracja uczestników z problemami motorycznymi z uczestnikami zdrowymi i zaprezentowanie efektów pracy gruzińskiej społeczności. Warsztaty przygotowujące do spektaklu były prowadzone przez Panią Jolantę Wiśniewską z Wyszkowskiego Teatru Tańca w lutym 2014 r. w Centrum Kamiliańskim w Tbilisi oraz w siedzibie Caritas Gruzja. Pani Jolanta przez dwa tygodnie uczyła różnych technik tańca integracyjnego, prowadziła pogadanki o tańcu, a także wyświetlała reportaże i filmy ukazujące polskie doświadczenia w tej dziedzinie. Ułożona została wówczas choreografia zaprezentowana na spektaklu. Warsztaty były wspaniałym doświadczeniem dla naszych Podopiecznych. Z chęcią i przyjemnością brali w nich udział. Idea tańca integracyjnego bardzo im się spodobała. Wspólna praca nad projektem zintegrowała wszystkich uczestników a także pokazała, że jeśli tylko chcemy możemy przełamywać wszelkie bariery i łamać stereotypy. Był to bardzo dobry czas, który będziemy wspominać z radością. Roma, jeden z uczestników projektu, podkreśla, że warsztaty były przeprowadzone bardzo profesjonalnie i z chęcią jeszcze raz wziąłby udział w podobnym przedsięwzięciu.
Po zakończeniu warsztatów, dwa razy w tygodniu w okresie czterech miesiące, prowadzone były zajęcia tańca i próby do spektaklu integracyjnego. Nasi Podopieczni mieli okazję rozwijać umiejętności nabyte podczas warsztatów. Czas przygotowań dał możliwość lepszego poznania się, pracy nad wspólnym dziełem, wymagał też jednak sporego nakładu czasu i zaangażowania sił. Nasi Podopieczni czuli się odpowiedzialni za wspólne dzieło, ale także za siebie nawzajem, chętnie sobie pomagali, uczyli się jedni od drugich, otaczali wzajemnie opieką. Był to czas bardzo wytężonej pracy i walki z niepełnosprawnością.
Eksperymentalny integracyjny spektakl tańca opowiadał historię niepełnosprawnego mężczyzny. Główną rolę grał Temo Arabidze (taniec towarzyski na wózkach, paraolimpijski komitet Gruzja), który spotyka na swojej drodze zagubioną dziennikarkę. W tej roli wystąpiła jedna z instruktorek tańca, choreografka Ketevan Zazanashvili. Temo pokazywał Kethi swój świat świat osób niepełnosprawnych, w czym pomogli mu nasi Podopieczni, którzy wystąpili w dwóch choreografiach. Z kolei rzeczywistość Kethi pokazana została poprzez taniec jazzowy z udziałem dzieci i młodzieży z Caritas Gruzja. Spektakl był wzruszającą podróżą w świat tańca niepełnosprawnych oraz tańca w teatrze.
Nasi podopieczni tańczyli nie tylko rękami i nogami, przede wszystkim czynili to sercem i dawali z siebie wszystko, wykorzystywali 100% swych możliwości. Ideą spektaklu nie było bowiem doprowadzenie do perfekcji ćwiczonej choreografii. Taniec to przecież coś więcej niż stawiane w rytm muzyki kroki. Chodziło o pokazanie, że wszyscy pragniemy szczęścia, wolności, piękna, dobra i w tych pragnieniach jesteśmy tacy sami, mamy takie same uczucia, emocje a jedną z dróg ich wyrażenia może być właśnie taniec, czy muzyka.
Nie sposób opisać historii każdego z uczestników warsztatów i tego, jak ten czas ich wzbogacił. Warto jednak wspomnieć o jednym z naszych Podopiecznych Badrim. Badri choruje na paraplegię, która charakteryzuje się paraliżem rąk i nóg. Podczas warsztatów, a następnie przygotowań do spektaklu, wykonał jednak ogrom pracy. Jego siła ducha, samozaparcie, wola rozwoju i stawania się coraz lepszym, dosłownie zdziałały cuda. Podczas finalnego spektaklu, który był zakończeniem całego projektu, Badri zachwycił wszystkich tańcem swoich rąk. Osoby, które znają go od lat nie mogły uwierzyć w to jaki ogrom pracy wykonał i jaki przyniosło to efekt. Sam Badri nie może mówić, jednak słowa nie były potrzebne. Podczas koncertu i po jego zakończeniu na jego twarzy malowało się szczęście i duma z tego, co osiągnął.
Widowisko było możliwe dzięki wsparciu Ambasady RP w Gruzji, Firmy Grąbczewscy, a także wolontariuszy z Centrum Kamilianów i Caritas Gruzja. Większość wykorzystanych w spektaklu układów tanecznych i choreograficznych została ułożona przez Jolantę Wiśniewską i Martynę Busławską z Wyszkowskiego Teatru Tańca, które w lutym br. prowadziły w Tbilisi szkolenie taneczne z gruzińskimi pedagogami. Reżyserką i scenarzystką spektaklu jest Lana Lodia, jedna z pedagogów zatrudnionych w projekcie. Scenografię do spektaklu przygotowały nauczycielki artterapii z Centrum dla Osób Niepełnosprawnych Zakonu Kamilianów w Tbilisi. Na szczególną pochwałę zasługują Pani Maia – muzykoterapeutka z Kamiliańskiego Centrum oraz wolontariuszka Inga, które przez cztery miesiące prowadziły próby z uczestnikami projektu.
Spektakl zachwycił widzów, na wielu twarzach zobaczyć można było wzruszenie ale i radość z tak pięknego widowiska. Nasi podopieczni również nie kryli zadowolenia i dumy z efektów swojej pracy ale przede wszystkim z możliwości pokazania innym ludziom świata swoimi oczami.
Próby tańca przed spektaklem w Centrum Kamiliańskim
