Misja Kamiliańska w Gruzji

Kochamy Papieża Franciszka a Papież Franciszek kocha nas!

Może nawet należałoby dwa pierwsze człony tytułu zapisać odwrotnie, bo co z tego, że otaczałaby mnie piękna kraina, a na każdym kroku natykałbym się na nieprzyjemnych i niesympatycznych jej mieszkańców. Z otwartością i życzliwością Gruzinów spotykałem się na każdym kroku, a cały czas byłem w drodze, więc kontakt był spory. W Gruzji byłem pierwszy raz i chcę tu wrócić. Może nawet uda się jeszcze w tym roku.

„Gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam mieszka BÓG!”

Mam na imię Ewa. Mieszkam w Polsce, w Białymstoku. Z zawodu jestem pielęgniarką. W paru zdaniach pragnę podzielić się tym, co przeżyłam będąc na wolontariacie w Centrum św. Kamila w Tbilisi. Inspiracją do refleksji były dla mnie słowa pieśni „gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam mieszka BÓG!”. Misja Kamiliańska jest rzeczywiście dla mnie miejscem, w którym mieszka Bóg, z racji na wzajemną miłość ludzi i ich dobroć.

Półtora miesiąca na wolontariacie minęło bardzo szybko. Przez pierwsze parę dni poznawałem najwspanialszych ludzi na świecie – podopiecznych. Każdy z Nich ma swoją historię… Mimo że, początkowo obawiałem się bariery językowej, z czasem zacząłem doskonale dawać sobie radę w porozumiewaniu się. Oprócz wolontariatu w Centrum, w każdy wtorek jeżdżę do Sióstr Miłosierdzia – znanych jako Siostry św. Matki Teresy z Kalkuty. Siostry prowadzą Dom dla osób starszych, chorych, opuszczonych i bezdomnych. Pierwsza wizyta u Nich była dla mnie bardzo smutna, długo myślałem o tych wszystkich starszych osobach które tam mieszkają. Z każdym razem było coraz lepiej. Złapaliśmy wspólny język i teraz uwielbiam te wtorkowe poranki gdy otwieram drzwi Domu prowadzonego przez siostry. To miejsce jest dla mnie niesamowite również dlatego, że otwierał je św. Jan Paweł II, który był i jest dla mnie wzorem.